هیچ صدایی را نمیشنوم، در این ازدحام و شلوغی حرمت گویی فقط منم و تو...

گویی سخت در اغوشم گرفته ای و فقط به من نگاه میکنی...

با چشمانی پر از اشک و سری پایین با امانت مادرت آمده ام پابوست...

هیچی نمیخواهم، با لبخند اشک هایم جاری میشود، خیره به گنبدت میشوم، صحن انقلاب روبروی گنبدت جای همیشگی ام 

میگم سلام امام ریوفم ممنون که باز راهم دادی و باز نذاشتی غرق بشم تو گناه

دلم را دادم دستت ، زندگی ام را دادم دستت، تمام هست و نیست من تویی امامم...

دو روز دیگ تا وصال دوبارمون...

این بار فقظ خودم و خودت...

کمکم کن باعت افتخارت بشم تو مسابقه...

دوستت دارم رفیق و پناه همیشگیم..

12/4/98